One hundred and twenty-eight times two equals
two hundred and fifty-six.
Two hundred and fifty-six times two equals …uhm…
five hundred and twelve.
Five hundred and twelve…
Ik staar met grote ogen naar mijn zoon, die aan de ontbijttafel tegen zichzelf aan het praten is. Af en toe neemt hij een hapje cornflakes en hij verdubbelt steeds verder tot hij het boven 2000 welletjes vindt. Het is april 2021 en hij heeft net zijn zesde verjaardag gevierd in de lockdown. Tussen haakjes - wij voeden hem niet tweetalig op. Dat doet hij zelf.
Het was ons al langer duidelijk dat hij ‘een pientere jongen’ was, maar de sprongen die hij maakte in die maanden thuis, bliezen ons omver.
Met een klein hartje, maar aangemoedigd door vrienden en familie uit het onderwijs, ging ik met zijn toekomstige juf van het eerste leerjaar praten. Het is nu eenmaal best wel spannend om luidop te zeggen dat je kind stukken verder staat dan wat als ‘normaal’ wordt beschouwd. Ik begrijp dan ook dat dit vroeger nooit besproken werd. Toch katapulteert het observeren van mijn oudste me vaak naar mijn eigen kindertijd.
Als kind had ik duizenden vragen. Ik ben mijn ouders zo dankbaar dat ze er vaak de encyclopedie bij sleurden, want zo ging dat in het pre-google-tijdperk. Ik was heel flinke en ‘brave’ leerling, maar voelde me nooit echt thuis in de groep.
Vanuit die eeuwige nieuwsgierigheid ging ik bio-ingenieur studeren. Dat bleek een goede keuze – niet alleen kreeg ik antwoorden op heel wat vragen, en vragen bij heel wat antwoorden, ik leerde er ook mijn man kennen. Tegelijk liep ik dat eerste jaar ook stevig vast, en kostte het een tweede zit om een efficiënte studiemethode te vinden. Dat was een heftige periode, voor het eerst ging het niet helemaal vanzelf…
Het kwam goed en de studie bleek me te liggen. Mijn doctoraat leerde me dat creatief denken en doorzettingsvermogen minstens even belangrijk zijn als het cognitieve, om grote projecten tot een goed einde te brengen. En daarnaast merkte ik één constante, of ik nu op het veld stond, in de serre werkte of in een labo: de meeste energie haalde ik uit het samenwerken met en het begeleiden van anderen.
Maar misschien moet ik even een stapje terug nemen en mezelf voorstellen!
Ik ben oprichter van, en coach bij, Bright Star Coaching. Ik luister (veel) en praat (een beetje) om gezinnen waar (hoog)begaafdheid speelt, te laten schitteren. Ik ben Expert hoogbegaafdheid, kindercoach en ervaringsdeskundige.
Zoals zo vaak was het mijn kind dat mijn spiegel en wegwijzer was in dit traject. Toen ik het aandurfde om met zijn school te gaan praten, merkte ik hier veel goede wil, maar minder kennis. Na verdere gesprekken op school waren er steeds meer vragen en minder antwoorden. Mijn nieuwsgierigheid kreeg alweer de overhand: waarom is hier zo weinig over geweten, wat kunnen we doen, en waar kan ik dit uitzoeken?
Ik beet me vast in het thema en volgde de Verdiepingsopleiding van Hoogbloeier. Er ging een nieuwe wereld voor me open; het ging allemaal zo veel verder dan louter dat cognitieve! Ik dook in de literatuur, volgde ook de Expertopleiding en schreef me in voor enkele coachopleidingen.
Voor het eerst in jaren had ik het gevoel dat ik op het goede spoor zat. We zagen wat een positieve impact onze nieuwe aanpak had op onze zoon, en op ons gezin in het algemeen. Er kwam rust en begrip in ons gezin, ik voelde me een bondgenoot van de school, in plaats van de tegenstander. En wat nog meer was: ik had het gevoel dat ik anderen kon helpen dit ook te bereiken.
Ik startte mijn praktijk, en ging tegelijk aan de slag als lesgever bij Spring-Stof, en als gastprofessor bij de Techniek- en Wetenschapsacademie van de UCLL. Kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong, cognitief sterke kinderen, meer- of hoogbegaafde kinderen… ze hebben geen probleem, ze hebben potentieel! Soms laten ze het niet zien, soms zien ze het zelf niet… maar het is er. In eerste instantie ga ik met de ouders aan de slag. Ik help hen de mogelijkheden te zien en bied handvaten om hun kind(eren) (én vaak ook zichzelf) te laten openbloeien. Daarnaast bied ik coaching voor kinderen aan. Want iedereen heeft het recht om te schitteren.
Sinds 2010 noem ik Herent mijn thuis. Ik deel een huis met de beste huisgenoten ter wereld, nl. mijn man, die ik meer dan een half leven geleden leerde kennen op de banken van de universiteit, onze twee zoontjes en onze katjes, Scotty en Jane.
Mezelf omschrijven is op zich niet zo moeilijk
Ik heb de krullen van zowel mijn vader als mijn moeder
geërfd en dat levert wilde resultaten op
De perfecte koffie is heet, niet te straf, met opgeklopte
melk en een scheutje vanillesiroop. Oh, én in een mooi kopje
Ik kook graag, maar zelden ‘op gevoel’ – 90% van de tijd
haal ik het recept erbij, ook al heb ik het al 20 keer
gemaakt
Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik vind chocomousse niet zo lekker
Ik ben een woordsmid – ik kan oprecht blij worden van het juiste woord met de juiste cadans in de juiste zin
Ik vind het zalig om in slaap te vallen als de regen op de
veluxen tikt
Ik word rustig van lijstjes maken, met als gevolg dat ik
overal lijstjes heb liggen. Om vervolgens het meeste toch uit het hoofd te doen.
Boek dan zeker een gratis kennismakingsgesprek in.
In dit online gesprek licht ik mijn manier van werken toe, hoe
we aan de slag kunnen gaan en wat daarbij de eerste stap is.
Dit gesprek duurt ongeveer 20 minuten, en gaat door via
Zoom. Zo hoef je je niet te verplaatsen.
Hier kan je je aanmelden!
Wil jij ook de mythes en misverstanden die er bestaan rond hoogbegaafdheid aanpakken en vakkundig doorprikken? Download dan zeker mijn gratis e-book
