brightstarcoaching|Oren dicht! - brightstarcoaching

Oren dicht!

Ligt het aan mij?

‘Ik word oud, denk ik’.

Ik zeg het al lachend tegen een vriendin. We zitten in een restaurant op een donderdagavond. We mochten kiezen waar we zouden gaan zitten.

Zij wees op een tafeltje ‘want dat was weg van de tocht van de deur’.

Ik wees op een tafeltje ‘want dat was verder weg van de muziekboxen’.

Een paar weken voordien was ik namelijk met een groep dames gaan eten in een pizzeria, waar alles zo luidruchtig was dat ik amper mijn buurvrouw verstond. Dit heeft voor mij de avond echt helemaal verpest. Ik vind het erg dat ik dat zo moet zeggen, en dat ik mij er niet kon over zetten. Maar het is gewoon zo. Ik vond dat echt super vermoeiend en verschrikkelijk.

Ligt dat nu aan de leeftijd dat ik er minder tegen kan? Of ben ik me nu bewuster van de signalen die mijn lijf mij geeft?

Of ook aan mijn zoon?

Want ik geef eerlijk toe dat ik altijd al snel dingen ‘luid’ vond.

Iets dat ik mooi gespiegeld zag toen mijn oudste zoon nog een baby was.

Een tijdje op een familiefeest? Daarna huilbui.

Even stofzuigen? Hij werd hysterisch.

Ook nadien moest ik aankondigen dat ik iets zou gaan mixen in de keuken, zodat hij zijn oorbescherming kon aandoen. Hij was ontzettend gevoelig aan geluid, wat soms wat contradictorisch leek, want euhm… hij was zelf nu niet bepaald altijd een stille muis!

Beter na meer uitdaging

Een tijd geleden besefte ik wel dat deze gevoeligheid nu minder lijkt. Dat kan natuurlijk ook aan zijn leeftijd liggen, dat hij er wat is ‘uitgegroeid’. Maar volgens mij is het geen toeval dat hij meer kon verdragen, op het moment dat hij op school meer werd uitgedaagd.

Algemeen wordt aangenomen dat wanneer snelle hoofdjes niet voldoende hun cognitieve energie kwijt kunnen, dat er dan vanalles begint te irriteren en te kriebelen. En omgekeerd, als ze lekker hun hersens hebben moeten kraken, zich hebben kunnen vastbijten in iets, dan verdragen ze misschien wel wat meer.

Groter effect

Nu ja, die gevoeligheid blijft natuurlijk. Het is ook gewoon aangetoond dat een geluidssignaal bij hoogbegaafde kinderen een heviger respons geeft in de hersenen dan in een gemiddeld kind. Het signaal komt sneller op, is heftiger, én blijft langer hangen… dus ja, lawaai heeft gewoon letterlijk een groter effect.

Dat is niet altijd erg – mijn zoon kan enorm van muziek genieten, hoort subtiele nuances in toonhoogte en naar mijn gevoel ook in mijn stem, bijvoorbeeld. Dat gaat hem later nog van pas komen, denk ik dan! (maar hey, keeping it real, het is niet omdat hij goed kan horen, dat hij ook altijd luistert! 🙈)

Dus ja, kan ik niet tegen lawaai omdat ik oud word, of omdat ik een gevoelig zenuwstelsel heb? Misschien wel een beetje van allebei. Hoe dan ook zoek ik dan maar een tafel weg van de deur én van de muziekboxen.

Aanbevolen Blogs

07/12/23

Ik viel heel diep in de leerkuil – en dat deed pijn

‘De leerkuil in het lager onderwijs? Vergeet het maar, dat bestaat niet voor hoogbegaafde leerlingen’. Deze krasse uitspraak deed me denken aan hoe elk kind moet leren om door te zetten als het eens niet vanzelf gaat.